ای آنکه با تو عمری؛ بی دغدغه بسر شد♥ اینک زمان اندوه؛ دلشوره ای دگر شد♥ رفتی ز کوی من باز ؛ با صد غم و بهانه ♥ در تو اثر ندارد ؛ این گریه شبانه ♥ بِشِتاب ای زمانه ؛ تا بگذرد خزانم♥ کو دلخوشی که شاید؛ در خاطری بمانم؟♥ «در من چه سوز و سازیست ای خدا تو دانی♥ از آتش درونم بس قصه ها که خوانی»♥ خود سوزی دلم را هرگز کسی ندیده ♥ دل در میان جمع و خود از همه بریده ♥ باور نداری آری دل از تو هم بریدم♥ همچون دلم غریب و بی کس ، کسی ندیدم ♥ باید که بگذری عمر همچون شهاب آسمان ♥ تو ارزشی نداری در این سرای و سامان ♥ «در من چه سوز و سازیست؛ ای خدا تو دانی♥ از آتش درونم بس قصه ها ، که خوانی»♥

نظرات شما عزیزان: